IMMANUEL KANT (1724-1804)
„Dwie rzeczy napełniają moje serce
wciąż nowym i wciąż rosnącym podziwem i szacunkiem,
im częściej i trwalej zastanawiam się nad nimi:
niebo gwiaździste nade mną i prawo moralne we mnie”.
Immanuel Kant, Krytyka praktycznego rozumu
Fot. Stefan Szary
IMPERATYWY KATEGORYCZNE
IMMANUELA KANTA:
«Postępuj tylko według takiej maksymy,
dzięki której możesz zarazem chcieć,
żeby stała się powszechnym prawem».
«Postępuj tak, jak gdyby maksyma twojego postępowania
przez wolą twą miała się stać ogólnym prawem przyrody».
«Postępuj tak, być człowieczeństwa tak w twej osobie,
tak też w osobie każdego innego używał zawsze,
zarazem jako celu, nigdy jako środka».
Cyt. za: V. J. Bourke, Historia etyki
Artykuł:
stefan-szary.pl.tl/Egzystencjalny-przyczynek-do-filozofii-Immanuela-Kanta.htm
|
