| Spis treści: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Karen Horney (1885-1952)
"Człowiek, który jest kochany,
czuje się mniej izolowany,
mniej zagrożony wrogością
i bardziej pewny siebie".
(Karen Horney, Neurotyczna osobowość naszych czasów)
Fot. Stefan Szary
"Człowiek może się rozwijać naprawdę tylko wówczas,
gdy przyjmuje odpowiedzialność za samego siebie".
"Poznanie siebie nie jest celem samym w sobie,
lecz środkiem do wyzwolenia spontanicznych sił rozwojowych.
Praca nad sobą staje się więc nie tylko
podstawowym moralnym obowiązkiem,
ale zarazem podstawowym moralnym przywilejem".
(Karen Horney, Nerwica a rozwój człowieka)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
